Każdy z nas chce sprawnie i szybko realizować zadania.
Istotą teorii jest podział nawykowych działań człowieka. Naturalnym, według Coveya, procesem jest przechodzenie od zależności do niezależności. Żeby to osiągnąć, wyrabiamy w sobie nawyki 1,2 i 3 i zyskujemy sukces osobisty. Następnie idziemy wyżej – do współzależności. Osiągamy ją, wyrabiając w sobie kolejne nawyki – 4, 5 i 6. Dopiero połączenie ich przynosi nam pełne zwycięstwo.
Wielu ludzi myśli, że niezależność jest ostatecznym celem, ale jest to myślenie błędne. Najwyższym stopniem rozwoju jest właśnie współzależność. Czy to w domu, czy w pracy, zawsze musimy z kimś współpracować i z czyimś zdaniem chcemy się liczyć – mówi Covey.
W każdej sprawie rodzinnej czy zawodowej – zapytaj samego siebie, na co masz wpływ, a co zależy od ustaw, terminów, poczty, rozkładu jazdy. Jeżeli musisz jechać do Warszawy i trafiasz na ogromny korek, zamiast wkurzać się na drogowców odrywających nam asfalt , zrób coś z tym czasem. Możesz np. napić się kawy, zjeść drugie śniadanie i włączyć płytę z językiem obcym, którego chcesz się nauczyć, ale nigdy nie masz „dostatecznie dużo czasu”.
Jeśli rozejrzysz się wokół siebie, to w drodze do pracy zauważysz reaktywnych, którzy bezproduktywnie trąbią, i tych pro aktywnych, którzy potrafią w drodze do pracy sporo zrobić.
Proaktywność oznacza koncentrację wysiłku, myślenia, aktywności wokół tego, na co ja sam mam wpływ. Pierwszy nawyk to według Stephena świadomość, że mam wybór i wpływ.
Niezależnie czy myślisz o misji życiowej czy o zadaniu na dziś – zawsze zaplanuj finał. Covey mówi też, że każdy z nas powinien ułożyć sobie własną Deklarację myśli życiowej, czyli motto, coś ponadczasowego, przyrzeczenie, cel życiowy. Pewnie wiele razy skręcimy trochę w bok, jednak jeśli będziemy wiedzieli, dokąd idziemy, łatwiej będzie na tę drogę wrócić.
Jak sobie pomóc?
1. Kiedy zastanawiamy się nad poświęceniem własnego czasu jakiejś sprawie, książce, filmowi, zadaniu w pracy – zapytajmy siebie, czy to co mamy zrobić, coś nam da? Przyjemność? Radość? Wiedzę, Umiejętność? I czy przybliży nas do naszego celu?
2. Wizualizujmy cel – czyli zobaczmy siebie w sytuacji, kiedy rzecz będzie zrobiona. Jak będziemy wyglądali? Kto będzie stał obok nas, jak będziemy się czuli, co powiemy my i inni wokół nas.
3. Covey zaleca też afirmację – czyli powtarzanie sobie w myśli, odczytywanie kilku zdań opisujących dobrze cel. Zdań pozytywnych, emocjonalnych, osobistych. To pomaga.
Teoria zarządzania czasem mówi, by koncentrować się na sprawach ważnych i pilnych, resztę delegować podwładnym. Covey mówi inaczej. Jeśli będziesz tak postępował, to zostaniesz idealnym strażakiem – będziesz ciągle załatwiał sprawy bieżące, kryzysowe, grożące stratami lub konfliktem. Dlatego koncentruj się na II ćwiartce – na sprawach ważnych, ale jeszcze nie pilnych. Wtedy będziesz mógł zaplanować je po swojemu, ułożyć według siebie. Kiedy staną się pilne, to będziesz na nie przygotowany. Albo rozwiążesz je, zanim jeszcze się takimi staną, zanim same się „upienią”.
Wygrana- wygrana jest najtrudniejszym sposobem postępowania. Nie można się go wyuczyć i mechanicznie stosować. Jest to filozofia stosunków międzyludzkich, w której ludzie w naturalny sposób dążą do obopólnych korzyści we wszystkich działaniach. Takie rozwiązanie powoduje, że każda ze stron jest zadowolona z efektu końcowego i zobowiązuje się do jego realizacji. Wygrana – wygrana to wiara w trzecie wyjście. Nie chodzi o to, czy zrobimy to na Twój, czy mój sposób. Chodzi o to, żebyśmy zrobili to lepiej i każdy był usatysfakcjonowany.
Naucz się słuchać i patrzeć. Nie bez powodu masz dwoje uszu, dwoje oczu a tylko jedne usta. Wyraźnie częściej powinniśmy obserwować i słuchać, niż samemu mówić. Tymczasem większość ludzi już w trakcie słuchania, nie do końca wiedząc, jakie będzie ostateczne pytanie, wymyśla odpowiedź. Skup się więc w 100% na swoim rozmówcy, a potem powtórz to, co on powiedział, żeby mieć pewność, że dobrze zrozumiałeś.
Istnieje kilka form komunikacji: mówienie, czytanie, pisanie i słuchanie. Pierwszym trzem, aby posługiwać się nimi w swobodny sposób, poświęcamy kilka lat nauki. A czy kiedykolwiek uczyliśmy się skutecznego słuchania? Jeśli chcemy wpływać na innych i współdziałać z innymi, musimy najpierw ich zrozumieć. A tego nie da się zrobić wyłącznie za pomoca technik, chwytów, bo takie próby są najczęściej uznawane przez drugą stronę za manipulację. Jeśli druga strona nam nie ufa, to nie podzieli się z nami swoimi problemami. Dopóki tego nie zrobi, nie będziemy mogli zrozumieć jej sytuacji, tego, co czuje, czego się obawia. Wszystkie rady, nawet najwłaściwsze i najmądrzejsze, bez zrozumienia przez nas drugiej strony nie będą miały wielkiego sensu. Bo nie będą dotyczyły jej realnych problemów, a tylko naszego ich zrozumienia.
Synergia to umiejętność docenienia faktu, że każdy jest inny. Jest to wzajemne poszanowanie i akceptacja innych. Synergia jest zdaniem Coveya najwyższą formą aktywności życiowej, wymaga bowiem zastosowania wszystkich siedmiu nawyków równocześnie. Jest to możliwe tylko wówczas, gdy poprzednie nawyki zostaną realnie wprowadzone w Zycie. Synergia jest obecna w naturalny sposób w świecie roślin i zwierząt. Ludzie tych zasad twórczej współpracy muszą się uczyć, bo w procesie socjalizacji ważnym elementem sukcesu społecznego stała się rywalizacja i chęć dominacji. Te zaś skłaniają raczej do postrzegania innych pracowników w kategoriach zagrożenia, rywala, niż osoby odmiennej, ale gotowej do współpracy.
Podstawą działania w synergii jest docenienie różnic i zrozumienie, że świat jest taki, jakim my go widzimy. Ta sama sytuacja może być odbierana przez różne osoby w bardzo różny sposób. Druga ważną sprawą jest szacunek dla osób, które widzą coś inaczej niż my sami. Jeśli ktoś się z Tobą nie zgadza, to pamiętaj, że on ma prawo do własnego zdania, nie neguj, nie zaprzeczaj. Po prostu utwierdź go w jego prawie i staraj się zrozumieć, dlaczego tak właśnie uważa. Wtedy masz już dwa rozwiązania – swoje i jego – możesz zacząć szukać trzeciego. Warunkiem znalezienia go jest jednak działanie w kategorii wygrana – wygrana i zrozumienie drugiej strony. Za każdym razem, kiedy wkurzam się na innych (obojętnie, za co), staram się zadać sobie pytanie:”, Dlaczego on tak uważa? Co stanie się, jeśli zrobimy tak, jak on chce, a nie jak ja chcę? Czy to coś popsuje? Poprawi? Może tylko zmieni na inne, równie dobre?
Nazwa tego nawyku wzięła się od starej opowieści o drwalach. Najlepszy z nich z czasem miał coraz gorsze wyniki, choć pracował bez przerwy. Kiedy radzono mu, by naostrzyła piłę, odpowiadał niezmiennie : ” Nie mogę przerwać ani na chwilę, bo mam dużo pracy”. Ta metafora uświadamia nam, że cięższa praca nie zawsze daje lepsze efekty. Wypalenie i zmęczenie, prowadzące aż do japońskiego karoshi, czyli śmierci spowodowanej stałym przepracowaniem. Zdaniem Coveya każdy powinien znaleźć czas, aby naostrzyć swoją piłę – poświęć godzinę dziennie dla samego siebie. Ćwicz, dbaj o własne ciało, odżywiaj się zdrowo – to w sferze fizycznej. W mentalnej – dokształcaj się, czytaj, ucz się języków obcych. Nie zapominaj o sferze emocjonalnej swojego życia – spotykaj się z przyjaciółmi, znajomymi, oraz sferze duchowej – dla innych będzie to medytacja, a dla innych poezja czy religia.
Dajemy gotowe rozwiązania i narzędzia do pracy oraz wsparcie i motywację.
Zostaw swój adres e-mail na vidi.superszkolenia.pl, a dodatkowo dostaniesz rabat na nasze szkolenia.
