Wrogość (niechęć, nieżyczliwość, antagonizm, niezgoda), napięta atmosfera zawsze prędzej czy później pojawią się w grupie współpracującej. Wynika to z wielu czynników jak:
nasze różnice w osobowości
trudna sytuacja w firmie (brak odpowiednich wyników)
zmiany (np. organizacyjne)
wpływ naszego osobistego życia na nasze samopoczucie
coraz mniejsza empatia społeczna
wzajemne oskarżenia (jawne lub ukryte, szeptanie po kątach)
brak ufności
brak komunikacji
przypisywanie negatywnych intencji
i wiele innych
Niechęć, nieufność czy negatywne nastawienie do osób, z którymi współpracujemy często jest nieświadomym działaniem naszych współpracowników. Dlaczego nieświadomym? Ponieważ każdy z nas myśli o sobie dobrze; myśli, że jest dobrym współpracownikiem, pomocnym i miłym.
Jako osoby współpracujące czujemy często się nieswojo i nie umiemy określić czemu odczuwamy napięcie bądź emocje takie jak potrzeba akceptacji, poczucie bezpieczeństwa, poczucie braku zrozumienia.
Często jako członkowie zespołu czujemy się zagrożeni, instynktownie czujemy, że działania jednego z członków zespołu są skierowane przeciwko niemu.Wpadamy w spiralę wzajemnych wrogości, negatywnego nastawienia, niechęci.
To nie tylko odbija się na relacjach, nastawieniu do pracy, ale prowadzi także do naszej niechęci do pracy i zadań, do wypalenia zawodowego, co przekłada się na na życie osobiste i jakość naszej pracy.
Jakiś czas temu i w swoim zespole obserwowałam niesnaski i niechęć (która nie jest w formie otwartej) i nieżyczliwość.
Pojawiały się niedomówienia lub nadinterpretacje zachowań (jeden do drugiego nie miło się odezwał, jeden do drugiego nie powiedział dzień dobry, jeden zostawił brudny kubek we wspólnej kuchni, drugi nie odłożył papierów na miejsce) - mam na myśli, że przypisujemy koleżance złośliwość czy działanie mające nam ”popsuć krew”.
Jedna drugiej coś powiedziała, spojrzała się nie tak jak trzeba, coś powiedziała, ale nie powiedziała wprost co chodzi, potem z inną osobą rozmawiała o niewłaściwym zachowaniu koleżanki.
Jedna z fochem.
Drugi z gorszym humorem, bo mu żona zwróciła rano uwagę.
Trzecia się nie uśmiechała.
Czwarta wyszła obrażona, ale udaje, że wszystko w porządku i chodzi nadąsana lub unika towarzystwa.
Tworzą się sytuację, które do niczego nie są nam potrzebne, są dla nas mało komfortowe i budują wewnętrzne napięcie, nawet jeśli powiemy sobie, że nas to nie dotyczy czy “to nie moja wina”. Dodatkowo nie napawają nas chęcią chodzenia do pracy.
Nasze myśli są skupione na tych zachowaniach, nasza podświadomość skupia się na zachowaniu kolegi, które nie było miłe. Pozornie zajmujemy się dalej pracą. Jednak nie pracujemy na pełnych obrotach z pozytywnym nastawieniem, tylko jesteśmy spięci i zestresowani atmosferą w biurze.
„Umiejętność komunikowania się, stała się w dzisiejszym świecie towarem, za który gotów jestem płacić więcej, niż za jakikolwiek inny”. John D. Rockefeller
Jako szef i współpracownik czujesz się niekomfortowo w takiej sytuacji. Jesteś zniesmaczony takim zachowaniem, bo wydaje Ci się że pracują z Tobą dorośli ludzie, którzy teoretycznie powinni się porozumieć. Dorośli, którzy powinni umieć usiąść, pogadać w cztery oczy lub w większym gronie i wyjaśnić sobie na spokojnie wszelkie kwestie.
Warto by było, gdyby współpracujący ze sobą ludzie, przebywający w tym samym budynku minimum 8 godzin dziennie żyli ze sobą w zgodzie. Warto, by wiedzieli, że sami odpowiadają za jakość relacji i nie warto budować murów.
Wspaniale jest gdy w grupie pracowników żyjemy w zgodzie ze samym sobą, jasno komunikujemy czego potrzebujemy i chcemy, a jednocześnie drugiej stronie dajemy prawo do tego samego i dajemy zgodę na to, że ona niekoniecznie chce tego samego co ja. Każdy z nas, szef/kierownik czy pracownik czułby się doskonale w takim zespole.
Z naszymi współpracownikami jest trochę jak w starym, dobrym małżeństwie (kiedy okres zauroczenia i euforii mija) - dostrzegacie, że wasz partner nie jest idealny i wam też czasem daleko do ideału, ale akceptujecie partnera i wspieracie go, bo tak wybrałyście.
Zakładam, że żadna z osób, którymi się otaczam świadomie nie ma intencji ranienia innych i bycia wredną koleżanką, manipulatorem.
Dla każdej osoby w zespole męcząca jest wroga sytuacja, bo nie potrafimy ze sobą konstruktywnie porozmawiać, tak by wyjść sobie naprzeciw. Wzajemna otwarta komunikacja jest (według definicji pwn to przekazywanie i odbieranie informacji w bezpośrednim kontakcie z drugą osobą) oparta na szacunku i próbie.
Jeśli macie ochotę - każda z was jest wolnym człowiekiem i może otwarcie powiedzieć o co chodzi i dbać o swoje granice i mówić o swoich oczekiwaniach i uczuciach, jednak w tym wszystkim ważny jest szacunek do drugiej strony.
Na każdym z nas spoczywa odpowiedzialność za jakość relacji. Każda z nas jest dorosły i każdy z nas odpowiada za to, jak zachowuje się w stosunku do koleżanki z pracy.
Warto wiedzieć, że często nie widzimy swoich błędów, bo każdy z nas ma obraz siebie jako dobrego człowieka, sympatycznego, pozytywnie nastawionego do innych.
Jednocześnie każdy z nas jest wolnym człowiekiem i może otwarcie powiedzieć o co chodzi i dbać o swoje granice i mówić o swoich oczekiwaniach i uczuciach. Jednak nie każdy z nas ma w sobie odwagę i moc, by asertywnie i z szacunkiem dla drugiej strony otwarcie powiedzieć, że z tym nie jest nam po drodze.
W myśl:
„Szanuję Ciebie i Twoje zdanie, jednak ja patrzę na to inaczej…. Znajdźmy jakieś rozwiązanie tej sytuacji!”
Używaj takich zwrotów jak: „moim zdaniem”, „szanuję twoje zdanie, ale pozwól, że wyrażę również swoje”, „to moje zdanie, ale co ty o tym sądzisz?”, „takie mam odczucia, a jakie są twoje?”, „proponuję inne rozwiązanie” itd.
Temat rzeka, postaram się go trochę przybliżyć.
Każdy z nas mówi i wypowiada słowa. Słowa mają wiele znaczeń i dodatkowo nakładamy na nie nasz filtr interpretacji i sprawia to, że mają one różne dla nas znaczenie. Na nasz filtr interpretacji składają się nasza postawa, przekonania, samopoczucie, otwartość, nastawienie, przeżycia, osobowość itp. Dlatego nadajemy słowom znaczenie, co prowadzi do nieporozumień. Mówimy coś i jesteśmy przekonani o jasności naszego komunikatu, a tymczasem druga strona rozumie zupełnie coś innego mimo naszych intencji, czyli przepuściła nasze słowa przez własny filtr interpretacji i przypisała im swoje znaczenie.
W komunikacji z innymi ważniejsze jest to jak Twój komunikat został zrozumiany niż to, co powiedziałeś.
Jeśli często zdarza się, że jesteś inaczej rozumiany niż zakładałeś to pomyśl o tym czy Twój komunikat jest dopasowany do odbiorcy. Pracuj nad tym, aby być dobrze zrozumianym.
Od tego jak rozumie Cię odbiorca zależy relacja i dobra współpraca w zespole, związku. Często w komunikacji w zespole (i nie tylko) mamy do czynienia z naszym EGO, które sugeruje nam, że my przecież dobrze mówimy, to te osły nic nie rozumieją i strzelają fochy.
Warto pamiętać to, o czym pisałam, że to obie strony odpowiadają za porozumienie i komunikację. Otwartość i empatia to klucz do porozumienia. Każdemu z nas lepiej będzie się pracowało w zespole, gdzie brak wrogości i negatywnego nastawienia do drugiego. Każdemu z nas będzie się lepiej współpracowało gdy przestaniemy interpretować negatywnie wypowiedzi innych i wprowadzimy zasadę wzajemnego szacunku dopytując się o to, co chciał powiedzieć kolega (co masz na myśli? nie rozumiem do czego zmierzasz, powiedz mi to proszę inaczej).
W zespole pracujemy razem i jesteśmy od siebie współzależni, czy tego chcemy czy nie! Od sukcesów, od jakości komunikacji zależy jakość naszej pracy.
Od tego jak ze sobą współpracujemy zależy wiele - jakość naszej relacji i tego czy praca jest dla nas satysfakcjonująca.
Pamiętajmy, że to co sami robimy ma wpływ na nas i na naszych współpracowników.
Pamiętajmy, że to my świadomie możemy wpływać na atmosferę w naszym zespole.
Pamiętajmy, że nasze nastawienie, otwartość i odbiór drugiej osoby wpływa na to czy dobrze chodzi mi się do pracy.
Każdemu z nas opłaca się być otwartym i pozytywnie nastawionym do kolegów i koleżanek. Nasze reakcje są zależne od naszych przekonań, poprzednich doświadczeń, sytuacji, w której w danej chwili się znajdujemy roli, w jakiej jesteśmy.
Ludzie, z którymi współpracujemy są różni. Mają inne zasady, pasje, potrzeby. Inaczej niż my odbierają rzeczywistość, emocje. Inaczej niż my wyrażają swoje potrzeby i myśli.
Są tacy, którzy mówią bezpośrednio co im się podoba co nie, na co się zgadzają, a co im nie pasuje. Czasem robią to z wyczuciem, a czasem są agresywni.
Są też takie osoby, które są nieprzystępne w kontaktach międzyludzkich, zamknięte w sobie, które boją się wyrazić co czują, nie mają własnego zdania.
Jak radzić sobie z wrogością, złym nastawieniem, jak unikać konfliktów zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych? Powinniśmy pracować nad postawą asertywną (o tym będzie w kolejnym artykule - jak być asertywnym).
Dajemy gotowe rozwiązania i narzędzia do pracy oraz wsparcie i motywację.
Zostaw swój adres e-mail na vidi.superszkolenia.pl, a dodatkowo dostaniesz rabat na nasze szkolenia.
